Ορισμένα παιδάκια είναι προσκολλημένα στη μανούλα τους, κάτι που δεν είναι απόλυτα υγιές. Αν λοιπόν το παιδί παρουσιάζει τέτοια τάση, πρέπει να αναλάβετε κάποιες πρωτοβουλίες:
Η πρώτη και προφανής μορφή προσκόλλησης είναι όταν το παιδί δε λέει να ξεκολλήσει από πάνω σας. Πού το χάνετε, πού το βρίσκετε, όλο ψάχνει αφορμή να χώνεται στην αγκαλιά σας. Αυτό δε σημαίνει βέβαια ότι πρέπει να φτάσετε στο άλλο άκρο, την ψυχρότητα.
Όταν είσαστε σπίτι, ενθαρρύνετε το μικρό σας να περάσει κάποιο χρόνο μόνο του με δραστηριότητα της αρεσκείας του. Δεν είναι υγιές για την ανάπτυξή του να είναι κάθε ώρα και στιγμή μαζί σας σε αυτή την ηλικία.
Η πρώτη και προφανής μορφή προσκόλλησης είναι όταν το παιδί δε λέει να ξεκολλήσει από πάνω σας. Πού το χάνετε, πού το βρίσκετε, όλο ψάχνει αφορμή να χώνεται στην αγκαλιά σας. Αυτό δε σημαίνει βέβαια ότι πρέπει να φτάσετε στο άλλο άκρο, την ψυχρότητα.
Όταν είσαστε σπίτι, ενθαρρύνετε το μικρό σας να περάσει κάποιο χρόνο μόνο του με δραστηριότητα της αρεσκείας του. Δεν είναι υγιές για την ανάπτυξή του να είναι κάθε ώρα και στιγμή μαζί σας σε αυτή την ηλικία.
Αφού πρώτα αποδεχθείτε εσείς ότι είναι κάτι απόλυτα φυσιολογικό, αφήστε το παιδί με τον μπαμπά του ή έστω με τον παππού και τη γιαγιά όταν υπάρχει λόγος. Δε λέμε για ασήμαντη αφορμή να κρατάει το παιδί κάποιος δικός σας άνθρωπος, ούτε όμως από την άλλη να είσαστε παντού και πάντα μαζί ή να νιώθετε άσχημα όταν πρέπει να το αποχωριστείτε για λίγες ώρες.
Βοηθήστε το παιδί να πιστέψει στις δυνατότητές του και να μη φοβάται να καταπιάνεται μόνο του με πράγματα που δεδομένα μπορεί να τα καταφέρει χωρίς βοήθεια. Προσέξτε πόσο συχνά το επιβραβεύετε, μιας και η προσκόλληση θα το κάνει να επιδιώκει επί τούτου τον έπαινο.
