Παρουσιάζονται τα αποτελέσματα της μελέτης του ανθρώπινου σκελετικού συνόλου έντεκα ταφών, καθώς και μικρού αριθμού διάσπαρτων οστών, που προέρχονται από τη θέση Ρεβένια, η οποία βρίσκεται στον Κορινό της βόρειας Πιερίας
και χρονολογείται στην αρχαιότερη και μέση νεολιθική περίοδο (μέσα 7ης χιλ. - αρχές 6ης χιλ. π.Χ).
Καταρχάς, διακρίνονται τρεις τρόποι μεταχείρισης των νεκρών στη θέση αυτή: 1) «κανονικές» ταφές, σε πλήρη ανατομική ακολουθία (έξι περιπτώσεις) (Εικόνες 1, 2), 2) «διαταραγμένες» ταφές, που έχουν χάσει την ανατομική τους ακολουθία, πιθανότατα εξαιτίας δευτερογενούς μεταχείρισης από ανθρωπογενή παρέμβαση στο πλαίσιο της ταφικής διαδικασίας (πέντε περιπτώσεις), και 3) μεμονωμένα οστά, στις οικιστικές επιχώσεις της θέσης, κάποια από τα οποία φέρουν ενδείξεις καπνίσματος από φωτιά, επίσης στο πλαίσιο ειδικής ταφικής συμπεριφοράς προς τους νεκρούς (δώδεκα περιπτώσεις).
Επιπλέον, στις «κανονικές» ταφές έχουν αναγνωριστεί δύο σκελετοί, στους οποίους φαίνεται ότι πραγματοποιήθηκε μικρή επιτόπια μετακίνηση συγκεκριμένων οστών από τη ζώσα νεολιθική κοινότητα, κατά τη διάρκεια της αποσύνθεσης των νεκρών (Εικόνα 3).
Η συνολική εικόνα των ταφών από τα Ρεβένια αποκαλύπτει ένα σύνθετο τελετουργικό ως προς τη μεταχείριση των νεκρών, το οποίο συνδυάζει τις αρθρωμένες ταφές με ανθρωπογενείς παρεμβάσεις, που περιλαμβάνουν μετακίνηση, αλλά και απομάκρυνση οστών στα ενδιάμεσα στάδια αποσύνθεσης του νεκρού σώματος.
